توسعه توريسم با آموزش
همشهری: گردشگري و تعميم و توسعه آن در سراسر كشور، تنها راه درمان وضعيت نه چندان مساعد اقتصادي ايران است. اما آيا به واقع ايران از پتانسيل لازم براي تحقق چنين امري برخوردار است و يا اين صرفا رويايي است كه حتي با گذر ساليان سال عملي كردن آن غير ممكن است؟
ايران كشوري است باستاني با تمدني به قدمت دست كم ۴ يا پنج هزار سال. به واقع آثار به جا مانده از اين تمدن كهن اصلي ترين مولفه جذب توريسم به ايران است (فارغ از دسته بندي هاي رايج در اين زمينه). يكي ديگر از مولفه هاي بالقوه جذب جهانگرد به ايران ،جاذبه هاي طبيعي اين كشور (اعم از جنگل هاي شمال، كويرهاي مناطق مركزي، نواحي كوهستاني غرب و شمال و جنوب و….) هستند.
اشاره به اين دو مورد براي پاسخ به جواب سؤالي كه در فوق ذكر آن رفت، كفايت مي كند. زيرا با توجه به دو مولفه و يا عامل بنيادي يادشده مشخص مي شود كه ايران از ظرفيت هاي بالقوه اي براي تبديل شدن به يكي از پنج كشور عمده جهانگرد پذير دنيا برخوردار است.اما اينها كافي نيست و زيرساخت هايي براي عرضه تمدن كهن ايراني به جهانگردان لازم است و تنها بناي اين زيرساخت ها كافي نيست كه حفظ و بقاي آن، اصل است.
