سلامتی

افراد از رفاه

                  جسمي

                              رواني

                                       اجتماعي

                                                    و معنوي

                                                                 برخوردار باشند

 زندگي مولد از نظر اقتصادي و اجتماعی

                                     و زندگي با نشاطي داشته باشند

                                    و صرفاً نبود بيماري به منزله سلامتي نمي باشد .

خود مراقبتی پديدة جديدی نيست

1- اقبال كنوني به خودمراقبتی، به دهه 1960 و 1970 برمي‌گردد.

2- دراین دهه، محدوديت ‌هاي سيستم سلامت تخصصي آشکار شد و نقش پزشكي مدرن در ارتقاي سلامت مردم مورد ترديد قرار گرفت، نشان داده شد كه ميزان مرگ و مير در انگليس مدت‌ها قبل‌ از حضور مراقبت هاي پزشكي مدرن در قرن بيستم كاهش يافته بود و آثار منفی مراقبت های پزشكي مدرن نيز مورد ارزيابي قرار گرفتند.

3- بعد از آن در اروپاي غربي و آمريكاي شمالي، تلاش براي اعمال کنترل بيشتر بر سلامت شخصي و خودمراقبتی، اهميت زيادي یافت

خودمراقبتی ؛ مهم ترین شکل مراقبت های بهداشتی اولیه

¨خودمراقبتي مهم ترين شكل مراقبت اوليه بهداشتی در كشورهاي توسعه يافته که ساختار سلامت بهتري دارند و سطح سواد در آن‌ها بالاتر است و نيز دركشورهاي درحال توسعه است كه تعداد بیشتری از مردم فقير هستند و دسترسي كمتري به مراقبت ‌هاي بهداشتي تخصصي وجود دارد.

¨براي مثال یک فرد ديابتي در طول يك سال، به طور متوسط حدود 3 ساعت با يك متخصص بهداشتي تماس دارد و 8757 ساعت باقيمانده سال را با استفاده از توصيه هايي كه متخصصان در طول آن 3 ساعت ارايه داده اند يا با استفاده از مهارتي كه از طريق برنامه‌هاي سازمان يافته آموزش خودمراقبتي کسب نموده، از خود مراقبت مي‌كند.