اس پی دی فایل | سیستم همکاری در فروش فایل سپیده

اگر نخواهيم با مقاوم سازي بدينگونه که امروزه در کشورمان رايج شده برخورد کنيم،پروسه مقاوم سازي شامل دو مرحله مي باشد

مقاوم ساختن به اين معني است که قبل ازساخت(مراحل مطالعه و طراحي)، در هنگام اجرا و همچنين پس از ساخت سازه (مراحل مراقبت و مونيتورينگ)، تمام دست اندر کاران پروژه طبق استانداردهاي موجود و معتبر عمل کنند. بعنوان مثال کيفيت مواد و مصالح بکار رفته در پروژه مورد نظر داراي کيفيت مطلوب و استاندارد باشند.

و اما مقاوم سازي کردن به اين معني است که چنانچه پس از ساخت و در مرحله مونيتورينگ بخصوص در برابر حوادثي که بايد در هنگام طراحي و اجرا در نظر گرفته مي شد(مانند زلزله مورد انتظار در منطقه مورد نظر) سازه عملکرد مطلوبي از خود نشان نداده و از حداکثر تغيير شکل هاي مجاز در استاندارد تجاوز نمايد، آنگاه عمليات تقويت سازه ضروري خواهد بود.

در اينجا در مورد روش هاي و اينکه مقاوم ساختن بهتر است يا مقاوم سازي کردن!!! صحبتي نخواهيم کرد بلکه مي خواهيم به اين موضوع بپردازيم که در مقوله مذکور،بخصوص مورد دوم که تقريبا رايج ترين بحث صنعت ساختمان در کشور است، سهم مواد افزودني چقدراست؟ و اينکه اصولا آيا مواد افزودني هيچ نقشي در ساختمان مي توانند داشته باشند؟ و اگر دارند آيا مي توانند در مقابل اين سوال هميشگي پيمانکاران يعني صرفه اقتصادي توجيهي داشته باشد يا خير؟

براستي مهندسين فعال در پروژه هاي عمراني و همچنين مسئولين شرکتهاي ساخت بتن(بتن آماده) توجه دارند که در حال حاضر سازه ها بايد مقاوم سازي شوند نه عيار بالا سازي؟در واقع شايد بهتر باشد قانون براي مقاومت بالا،عيار سيمان بيشتر را به صورت براي مقاومت بالاتر، طرح اختلاط خوب تغيير داد.با توجه به اهميت بحث، ابتدا استفاده از مواد افزودني را در مقاوم سازي کردن بررسي کرده و سپس مختصري به نقش آنها در مقاوم ساختن سازه ها هم اشاره خواهيم کرد.

بطور عمده مقاوم سازي کردن يا به اختصار مقاوم سازي سازه ها به سه طريق صورت مي گيرد

کاهش بارهاي وارده برسازه

وصله کردن يا به عبارتي تقويت اعضاي موجود

اضافه کردن يک تعداد اعضاي جديد.

در اينجا لازم است به اين نکته اشاره گردد که در بحث حاضر مواد افزودني روان کننده و فوق روان کننده مورد بررسي قرار خواهند گرفت.

مواد افزودني روان کننده و فوق روان کننده در کاهش بارهاي وارده بر سازه بطور مستقيم نمي توانند نقشي داشته باشند اما بطور غير مستقيم مي توانند بدين شکل عمل کنند. چنانچه سازه با بتن بدون مواد افزودني (بتن ساده) ساخته شود، چون مقاومت آن از بتن با ماده افزودني (بتن مجهز)کمتر خواهد بود، لذا اندازه اعضاي سازه بيشتر و بار وارده بر سازه زيادتر خواهد بود. به عبارت ديگر ساختن بتن با مقاومت بالا در شرايط يکسان با مواد افزودني راحت تر است. کما اينکه در بسياري موارد بخصوص هنگاميکه درصد آب به سيمان از يک مقدار اجرايي کمتر مي شود، ساختن بتن اصولا غير ممکن است. در صورتيکه با استفاده از مواد افزودني اين امر امکان پذير مي باشد.

اما نقش مواد افزودني در روش هاي دوم و سوم مقاوم سازي سازه معقول تر و بطور مشهود تري قابل بررسي است. معمولا در هنگام مقاوم سازي به روش تقويت اعضاي موجود، مطلوب است که از مصالحي با کيفيت بالاتر و بهتر از مصالح بکار رفته در سازه استفاده مي شود که در مورد بتن، اغلب بتن با مقاومت بالا و يا بتن چگال تر مد نظر است. براي ساخت بتن با مقاومت بالا مهمترين کار، کاهش مقدار نسبت آب به سيمان تا حداقل مقدار ممکن است، اما اين کار مشکلات اجرايي را در بر خواهد داشت بطوريکه يک درصد مشخص آب به سيمان اجرايي تعريف مي شود(5/0 الي 55/0). مواد افزودني حتي در نسبت هاي آب به سيمان کمتر از عددي که اجرايي ناميده مي شود مي توانند به گونه اي بتن را مجهز کنند که مشکلات اجرايي را مرتفع نمايند.

در روش سوم مقاوم سازي همانند روش قبل معمولا مطلوب اين است که اعضاي اضافه شده بهتر از اعضاي موجود باشند لذا دوباره همانند آنچه در بالا توضيح داده شد مي توان يک سازه بتني با مقاومت بالا را اجرا کرد.

روش هاي مذکور به عبارتي روش هاي درمان سازه بيمار هستند اما همواره پيشگيري بر درمان مقدم است بعبارت ديگر بجاي مقاوم سازي بعد از ساخت که بخصوص در اکثر موارد روش هاي اجراي خاص را مي طلبد،بهتر است سازه در هنگام طراحي و ساخت، مقاوم و مجهز ساخته شود. در مورد يک سازه و يا عضو بتني مقاومت بتن مهمترين خصوصيت آن است که تقريبا اکثر خواص ديگر بتن را مي توان با آن سنجيد. بنابراين بطور کلي و در اکثر موارد و نه هميشه ساخت يک بتن خوب به معناي ساخت بتن با مقاومت فشاري مطلوب است.